Naar Goes

Donderdag 8 augustus 2024: van Middelburg naar Goes

Na het ontbijt checken we uit. We halen de fietsen uit het schuurtje op de binnenplaats van het hotel en leveren de kamersleutel - lees kaartje - in. Voor ons is een ouder echtpaar aan de beurt. De receptioniste vraagt hoe het hotel hun bevallen is. Prima zeggen ze, alleen de lift was wat traag vonden ze. Ha, dat herkennen wij. Even later zitten we op de fiets en rijden we naar het zuidwesten. Het duurt wel even voordat we Middelburg uit zijn.

Straatje bij het hotel

Als we door Middelburg fietsen, roept Marianne opeens "Ho, stop!". Meestal ben ik degene die dergelijke onverwachte uitroepen slaak, bijvoorbeeld als ik een jaartal op een huis zie staan en ik dat huis wil fotograferen. In dit geval ziet Marianne een leuk smal oud zijstraatje, dat ze even beter wil bekijken.

Zoek de zeven verschillen. Tip: Op de linkerfoto ben ik (links) te zien, op de rechterfoto niet." Loop niet in mijn beeld!" roept Marianne.

Terwijl Marianne bezig is het straatje te fotograferen, bekijk ik een papier dat op de deur van één van de panden is geplakt. Het is een mededeling van de politie. Het pand is voor drie maanden gesloten vanwege drugshandel. De deur is verzegeld. 'Op 3 juli werden er een handelshoeveelheid drugs aangetroffen. In de woning werden ook overige zaken die duiden op drugshandel aangetroffen.', aldus Omroep Zeeland, zo lees ik later. En het leek zo'n nette buurt.

Het pand rechts met het papier op de deur is het pand dat op last van de politie is gesloten.

Even later fietsen we weer verder. We komen langs het station - geen fijne herinneringen aan - en rijden daarna Middelburg uit. Vlak voordat we Middelburg uit zijn, zien we nog een pand dat in de categorie 'Lelijke Gebouwen in Nederlanden' beslist hoge ogen gooit. 

Kanshebber voor de titel 'Het meest lelijke gebouw van Nederland'?

De keuze is reuze. Wij gaan voor knooppunt 91.

We fietsen de stad uit. Erg mooi zijn de kantoorwijken en de industrieterreinen van Middelburg niet. We willen dan ook zo snel mogelijk de stad uit, maar het duurt wel even voordat we op het platteland zijn. Bij een kruising ziet Marianne een bordje dat aangeeft dat het 7 km naar Middelburg is, terwijl zij al 12 km op haar kilometerteller heeft staan. "Hoe kan dat?" vraagt ze. "Dat komt omdat wij een mooiere route hebben gevolgd", zeg ik.

Oké, ik moet toegeven, het is niet de mooiste route in Zeeland.

Deze reuze-aardbei is één van de hoogtepunten van onze fietstocht van vandaag tot nu toe

We blijken afwisselend op de Jan Raas route en op de Zeeuwse Wind route te zitten. Gelukkig hebben we grotendeels de wind mee. 

We hebben ondertussen wel behoefte aan een kopje koffie, maar nergens zien we een terrasje. De toeristen zitten duidelijk ergens anders. 

Niet echt een toeristentrekker.

En als de toeristen zoals wij wel deze kant op fietsen, dan is de kans groot dat ze de bordjes van de knooppuntenroute missen en verdwalen. Wij zagen dit bordje gelukkig nog net op tijd. Linksaf hier dus.

 

Wij moeten in ieder geval over dit weggetje.

De km-teller van Marianne geeft een snelheid van 0 km per uur aan. Ik vermoed bij het zien van deze foto dat we hier stil staan.

Bij een picknicktafel onderweg nemen we even een pauze om wat water te drinken, ons in te smeren en wat uit te rusten.

Eén brok energie.

En hier komt die energie vandaan. Vermoedelijk uit de kerncentrale Borssele die we in de verte zien liggen.

Na 28 km (volgens de kilometerteller van Marianne) komen we in de plaats Borssele (dat schrijf je met een dubbele 's'). De plaats ligt in de gemeente Borsele (met een enkele 's') volgens het plaatsnamenbord. Dat is verwarrend. Is het nou Borsele met één 's' of is het Borssele met een dubbele 's'? Het blijkt af te hangen van waarover je het hebt. Zo ligt de kerncentrale Borssele (met een dubbel 's') vlakbij de plaats Borssele (ook met met een dubbele 's') dat onderdeel is van de gemeente Borsele dat je met een enkele 's' schrijft. (Typisch zo'n gevalletje van 'If you can't convince them, confuse them'.)

Borssele is een oud dorpje. Er staan wat oude huizen, een paar moderne huizen en er is een kerk met een groot kerkplein.

Dit zal wel de plek zijn waar de plaatselijk dorpsjeugd 's avonds rond hangt.

We zien er ook een café-restaurant dat een lunch serveert. Ha, koffie! Maar helaas pindakaas, ze gaan  pas om twee uur open. Pardon, pas om twee uur open? Voor de lunch? Vreemd. Lijkt me niet zo'n goed businessmodel. Gelukkig zien we iets verderop cafetaria De Bounty, bekend van de 'Verse frites en softijs', dat wel open is.

We stappen er naar binnen en vragen aan het meisje achter de toonbank om twee cappuccino's. Ze kijkt ons een beetje hulpeloos aan en zegt dan dat ze die nog nooit heeft gemaakt en ze niet precies weet hoe dat moet. Oké, doe dan maar twee koffie met melk.

 

Bordje bij het toilet in de cafetaria. 'MEN to the left because WOMEN are always right!

Even later komt ze vragen of we ook een hapje willen eten. Hoewel het al tegen twaalf uur loopt, besluiten we om er niet te lunchen. Dat doen we wel ergens verderop. Even later rijden we Borssele uit.

We zijn Borssele - een dubbele 's'; het dorp dus - nog niet uit of we zien een prachtig zelfbedieningstheehuisje. 'Bedien u zelf en bepaal zelf de prijs.'

Ik pak een simpel waterijsje; Marianne een pruimentaartje. Het smaakt haar prima.

We stoppen een biljet van 5 euro in een spaarpot en fietsen even later over een smal weggetje naar een dijk. We klimmen de dijk op om te kijken wat er aan de andere kant van de dijk te zien is: water dus: de Westerschelde.

Die industrie aan de overkant van de Westerschelde zal wel Terneuzen zijn.

Terugkijkend naar ons verleden - de weg waarover we kwamen aan fietsen - zien we dit.

De rest van de route naar Goes fietsen we met hulp van knooppunten die  - volgens de site van Zeeland.com; ja, ja voorbereiding - een mooie route door de natuur moeten geven.

Mannetje op de dijk.

En daar komt het mannetje weer terug. Is hij verkeerd gereden? Nee, ik moest van Marianne voor een mogelijke kopfoto bij dit verslag even heen en weer op de dijk fietsen.

We vervolgen onze weg. We rijden naar Driewegen - dat is vast geen grote plaats - waar volgens mijn informatie een huis uit 1796 moet staan (dat jaartal heb ik nog niet).

Onderweg

Als we bij het huis in Driewegen aankomen, blijken er allerlei bomen en een grote heg in de weg te staan, nou ja naast de weg te staan, waardoor ik het huis en het jaartal niet kan zien. Maar deze onderzoeker is niet voor een kleintje vervaard en loopt een naast gelegen boomgaard in. Tussen wat rijen perenbomen in kan ik het huis met het jaartal 1796 zien en een foto maken. Hebbes.

Dan is het hoog tijd voor de lunch. Maar nergens in de wijde omgeving zien we een eetgelegenheid. Dat wist het meisje in Borssele natuurlijk al toen ze ons vroeg of we wat wilden eten. Die kent de omgeving. We zien ook nergens een winkel. Hoe komen die mensen hier aan voedsel?

Uiteindelijk zien we in Ovezande een kleine supermarkt, die zowaar open is. We kopen er een salade - we hebben nog de plastic vorkjes uit Arnemuiden - en een melkpak van een halve liter en zoeken dan een bankje op. 

Er staan niet veel bankjes in Ovezande. Uiteindelijk zien we bij bij een jeu de boulesbaan naast de kerk twee bankjes staan. Nadeel is wel dat deze twee banken - waarschijnlijk zijn het de enige banken in het dorp - volop in de zon staan. Het was wat fijner geweest als één van de bankjes onder één van de bomen in de schaduw had gestaan. Volgens een man die er aan het werk is, stonden de banken twintig jaar geleden wel in de schaduw, maar staat de zon tegenwoordig anders. Dat lijkt ons sterk.

Lunch op een bankje in de zon in Ovezande

Daarna fietsen we via onze natuurroute door het Zeeuws landschap naar Goes.

In de verte, niet te missen, het torentje van Nisse.

'Er is geen koe zo bont of er zit wel een vlekje aan’. (Overigens een rare uitdrukking want een bonte koe is altijd een en al vlekken.)

Tegen het einde van de middag komen we in Goes aan. We hebben het adres van het door ons gereserveerde hotel in Google Maps ingevoerd, maar als we volgens Google Maps gearriveerd zijn, zien we aanvankelijk het hotel niet. Dat komt omdat er een kermis voor staat. Blijkbaar is die ons vanuit Middelburg naar Goes gevolgd. Hebben wij weer. Gelukkig is de kermis nog in opbouw. Morgen gaat hij pas open, dus zullen we er vannacht in onze hotelkamer geen last van hebben. 

Ons hotel Slot Oostende

Het eetterras achter het hotel met daarachter het gebouw waarin onze kamer zich bevindt. Naast dit terras is nog een tweede niet in gebruik zijnde terras waar we onze fietsen kunnen stallen. 's Nacht wordt dit afgesloten. Dus staan de fietsen er veilig.

We hebben werkelijk een prachtige ruime kamer. Er staat zelfs een bad in. (Er is ook een badkamer met een douche met een regenknop.)

In dit tv-meubel staan twee tv's, zodat je  van beide kanten, zowel vanuit bed als vanaf de bank, tv kan kijken.  

Maar we zijn natuurlijk niet voor het tv-kijken naar Goes gekomen en nadat we ons wat opgefrist hebben, lopen we een rondje door het historische centrum van de stad. Goes is een leuk stadje met veel historisch gebouwen en een mooie drukke haven.

Ik scoor ook nog een huis voor mijn huizen-verzameling. Deze gaper zit namelijk op een huis uit 1555. Dat jaartal had ik nog niet.

In Goes is meer dan voldoende eetgelegenheid. We zien een hoop terrasjes. Het is er druk. We besluiten om bij ons hotel te gaan eten. De menukaart zag er goed uit. De keuze valt uiteindelijk hier op.

Het onderste bord is van Marianne.

Ik begon de dag met een opgave uit de categorie 'Zoek de zeven verschillen.', Hier nog één. Deze is wat makkelijker. Zoek de zeven verschillen:

's Avonds neemt Marianne een bad in onze kamer. Daar mag ik geen foto's van maken, laat staan ze hier publiceren.

De gereden route van vandaag: Van Middelburg naar Goes : 56,60 km

Klik hier voor de volgende dag.