Naar Vlissingen

Dinsdag 6 augustus 2024: Naar Vlissingen

We zitten even een paar weken zonder auto omdat de jongste dochter en haar vriend die geleend hebben om naar de Dolomieten en naar Slovenië te gaan. Dat is een mooie gelegenheid voor ons om een kleine week in Zeeland te gaan fietsen. Dat lijkt ons niet alleen leuk om een keertje te doen, maar voor mijn project om de geschiedenis van Holland vanaf 1543 per jaar te beschrijven (met daarbij voor elk jaar een foto van een gebouw uit het betreffende jaar), heb ik nog een aantal gebouwen uit Zeeland op het programma staan die gefotografeerd moeten worden. 

(Zie hier voor meer over dit langjarige project. Ik heb die huizen in Zeeland uitgezocht met behulp van allerlei sites over rijksmonumenten. Tegen de tijd dat ik klaar ben met mijn project, ben ik waarschijnlijk zelf ook een rijksmonument.)

We hebben een route opgesteld vanuit Middelburg. We gaan er met de trein naar toe; de fietsen mee. Vervolgens fietsen we een rondje in Walcheren en dan via wat verschillende steden en (schier-)eilanden omhoog naar huis. Zes dagen later en na zo'n 300 km fietsen hopen we dan thuis te komen. Als de weersverwachting klopt hebben we een paar zonnige dagen voor de boeg en grotendeels wind mee - ik ben een heel goede wind-mee fietser. Hoogstens zal het alleen op donderdag volgens de weersverwachting even een klein beetje regenen, maar wordt voor de rest van de week mooi weer voorspeld. Kortom, dat moet lukken. Dit is zo'n beetje de route die we in gedachten hebben.

Voordat we vertrekken worden de banden nog even opgepompt en dan kunnen we op weg. 

(Bij de aankoop van deze schoenen had ik enige aarzeling. Er zat een raar geel ding op de onderkant van de zool. "Wat maakt dat nou uit, de onderkant van de zool, dat ziet niemand" zei Marianne. Ja, ja.)

We fietsen naar station Den Haag Laan van NOI. Daar kunnen we op een rechtstreekse trein naar Middelburg stappen. Het is wel even afwachten of er plek is in de trein. Er kan maar een klein aantal fietsen per trein mee. Als er geen plek is, moet je op de volgende trein wachten. Gelukkig vinden we in een coupé waar plek is voor drie fietsen nog een plekje voor onze fietsen. We betalen om de fietsen mee te mogen nemen 6,5 euro per fiets. Dat is onafhankelijk van de afstand. Duur voor de korte afstand; goedkoop voor de langere afstand. (Plus uiteraard nog de kosten van een treinkaartje.)

Op Den Haag Holland Spoor stapt er een jongen met ook een fiets in, waarmee we al snel in gesprek raken. Hij heeft een heel interessant beroep. Hij geeft virtual reality training aan brandweerlieden, waardoor ze met een dergelijke bril oefeningen kunnen houden zonder dat ze daarvoor een gebouw in de fik voor hoeven te steken. Hij had vroeger zelf een functie bij de brandweer en geeft nu deze cursussen door het hele land heen. Eerder deed hij dit al over de hele wereld. Nu zult u misschien zeggen "Maar je schreef "jongen", hoe kan hij dat allemaal al gedaan hebben?" Tja, geen idee, wij schatten hem echt op hoogstens twintig jaar, maar waarschijnlijk was hij dus wel ouder. Bij Dordrecht stapt hij uit. 

Bij het volgende station stappen er twee meisjes in met fietsen. Omdat er bij ons plekje nog maar plaats is voor één fiets, blijven ze met hun fietsen in de ruimte bij de deuren staan en dat geeft in Middelburg, waar wij uit willen stappen, een probleem. 

Gingen bij elk station tot nu toe aan de linkerkant de deuren open, in Middelburg is dit aan de rechterkant. Marianne haar fiets staat met het stuur naar voren en zij stapt probleemloos uit. Mijn fiets staat verkeerd om. De meisjes (en ik) hadden gedacht dat we aan de linkerkant konden uitstappen en ze hadden daarvoor wat ruimte gemaakt, maar nu het rechts is, heb ik niet het geduld om te wachten totdat er voldoende ruimte in het halletje is om te keren en besluit ik om achterwaarts met de fiets de trein uit te lopen. Ik kan u verzekeren, dat is een geen goed plan.

Het gewicht van de fiets zit mede door de bagage in de fietstassen aan de achterkant van de fiets en als ik de fiets het perron omlaag wil tillen, gaat de fiets harder omlaag dan dat ik de trein uit kan stappen. Nu zou het verstandig geweest zijn om de fiets dan maar los te laten en deze te laten vallen, maar dan moet u net mij hebben, ik ben zo slim om de fiets vast te blijven houden, waardoor niet alleen de fiets valt, maar ik ook. Languit val ik de trein uit.

Je hebt mensen die een opvallende entree in een stad maken. Ik maak een vallende entree. Maar daardoor ook een opvallende entree. Ik kom boven op de fiets terecht. Deze is gelukkig niet beschadigd. In tegenstelling tot ondergetekende. Ik heb door de val wat schaafwonden in mijn gezicht en al snel ook een wat dikkere lip. Dat is een lekker begin van de vakantie. Om u niet af te schrikken, zal ik u de foto's besparen. Eén van de schaafwonden bloedt in eerste instantie flink en terwijl Marianne mij met een papieren zakdoekje met wat troostende woorden - "Hoe kan je zo dom doen?" - verzorgt, worden we aangesproken door twee oudere dames. Ik denk dat ze misschien wat medisch advies willen geven, maar ze willen de weg weten. Ze zijn hevig verontwaardigd dat er geen bordjes staan. Ja, hallo zeg, ik heb even iets anders aan mijn hoofd.  

We fietsen naar een terrasje aan de overkant van het station, waar ik binnen bij het toilet mij wat probeer op te kalefateren. Als we even later op het terras een cappuccino bestellen, vraagt het meisje van de bediening bezorgd of ik soms een desinfecterend doekje wil voor mijn schaafwonden. "Het kan wel prikken hoor" waarschuwt ze. Het prikt inderdaad. Als ik haar bedank voor de medische zorg, zegt ze dat we er zijn om elkaar te helpen. Het zijn lieve mensen, daar in Middelburg.

Het station gezien vanaf ons terrasje.

Even later gaan we op pad. Overigens heb ik niet alleen te maken met de wonden van mijn spectaculaire treinval, ik was daarvoor ook al geblesseerd. Eén dag voordat we op weg gingen, was ik een paprika aan het snijden. Hak, hak, hak, hak, au. Ik sneed mij in mijn duim. Een pleister er op tegen het bloeden hielp, maar een geblesseerde duim is wel heel onhandig. Dus wilt u een medische training aan uw personeel geven, dan hoeft u dat niet met een virtual reality bril te doen. U kunt ook gewoon mij inhuren als oefenobject. Spoiler alert - ik schrijf dit verslag na terugkomst - het gaat inmiddels al weer een stuk beter met mij. Er zitten nog slechts een paar korstjes op de schaafwonden en de dikke lip is weer dun. Nog even en ik ben weer even knap als ik was.

Enfin, we beginnen aan onze fietstocht. Het eerste doel is Arnemuiden. U weel wel van dat liedje over de klokken van Arnemuiden. "Als de klok van Arnemuiden / Welkom thuis voor ons zal luiden / Wordt de vreugde soms vermengd met droefenis / Als bij het station een fietser gevallen is." Herstel "Als een schip op zee gebleven is."

Op weg naar Arnemuiden.

Zo te zien is er in Arnemuiden wat verdeeldheid over wat het ware geloof is. Je kan op zondag naar liefst vier verschillende kerkdiensten. "Arnemuiden staat bekend als een wat gesloten, overwegend christelijke gemeenschap.", aldus de Wikipedia.

Iets voor twaalf uur komen we in Arnemuiden aan en of de duvel er mee speelt, beginnen de klokken te luiden. En niet zo'n beetje ook, maar wel een kwartier lang. Wat een herrie.

De luiken van de kerkklokken staan open

De astronomische getijdenklok stamt uit het jaar 1589 en is ontworpen door ene Jan Dirksz. Coop. Hij geeft onder andere aan wanneer het eb of vloed is, wat belangrijk was voor de vissers in die tijd. Het water zit zo te zien nu tussen hoog en laag water in. De klok geeft in het blauwe bolletje ook de maanstand weer. Het maantekentje is nu geheel donker. Of het is kapot of het is nieuwe maan vanavond.

Het is ondertussen lunchtijd, maar er is nergens een terrasje te bekennen in Arnemuiden. Een slager verkoopt rauwkostsalades. We vragen aan de jongen die ons helpt of hij soms een plastic vorkje voor ons heeft - we hebben er niet aan gedacht om die mee te nemen. Hij gaat even achter kijken, is uren weg, en komt dan terug met twee plastic vorkjes. Geen idee waar hij die vandaan heeft gehaald. Uit Middelburg? Enfin, even later zitten we op een bankje bij de kerk van Arnemuiden een salade te eten.

De 'skipper' op het bankje bij de kerk van Arnemuiden met de salade

Tegen de tijd dat we uitgegeten zijn, houdt het gebeier op van de klokken op en varen wij weer uit. "Land in zicht en onze ogen staren / Naar de kust die lokkend op ons wacht."

We rijden nog even langs het monument dat aangeeft hoe hoog hier de waterstand was tijdens de watersnoodramp van 1953 en fietsen dan richting Vlissingen.

Via wat landweggetjes fietsen we naar Fort Rammekes vlakbij Vlissingen

Veel windmolens in Zeeland

Ook zien we een opslagterrein waar een paar duizend auto's staan. De meesten hebben het stuur rechts. Die zullen dus wel bestemd zijn voor de Engelse markt. Ook zien we wat hoge 'torens'. Geen idee waar die voor zijn

In de verte vaart rechts op de Westerschelde een groot vrachtschip. Waarschijnlijk op weg naar Antwerpen gok ik.

Fort Rammekes dateert uit 1547, het is gebouwd in opdracht van Maria van Hongarije, een zus van keizer Karel V. Ze was de toenmalige landvoogdes van de Nederlanden. Het werd gebouwd ter verdediging van de vaarroute van de Westerschelde naar Middelburg. 

Fort Rammekes vanuit de lucht gezien. Foto afkomstig van de site van archeologiewalcheren.nl

Volgens mijn betrouwbare bronnen moet op de toegangspoort het jaartal - 1547 - van de bouw staan. Nu heb ik een gebouw met het jaartal 1547 er op nog niet, dus voilà, zie hier de reden dat we er langs fietsen. 

De toegangspoort van Fort Rammekes

Volgens mijn bronnen zou op het rechthoekige vlakje onder het gezicht het jaartal 1547 moeten staan. Wel zou het al een beetje vervaagd zijn. Nou, dat laatste kunnen we gerust wel een understatement noemen. Er is niets meer van te zien. Maar goed, toch maar gefotografeerd en in mijn collectie opgenomen, in afwachting van een gebouw uit 1547 met een beter zichtbaar jaartal. 

Na het bezoek aan het fort, nou ja niet echt, we staan voor een dichte deur, het fort is alleen op zaterdag te bezoeken; dat hebben wij weer, fietsen we naar Vlissingen. Daar hebben we kamer geboekt in 'Bed & Breakfast Vlissingen', gelegen iets buiten het centrum. Eerlijk gezegd ziet het er van de buitenkant niet uit, maar de kamers bevatten alles wat we nodig hebben en niet onbelangrijk, we betalen nog niet eens de helft van de prijs van hotels bij de haven en bij het strand. Begin augustus is een dure periode om in Zeeland op vakantie te gaan.

Bed & Breakfast Vlissingen

Het is een familiemotel. De eigenaar staat bij de balie. Ik citeer even de site van Booking.com: "In Bed & Breakfast Vlissingen zijn de voormalig eigenaren de 3 gebroeders te weten Jan, Sjaak en Adri de Muijnck. Het pand is gebouwd in 1948 door Jan de Muijnck sr. waarna in 1970 de 3 gebroeders de scepter gingen zwaaien. Na vele activiteiten en verbouwingen is het garagegebouw in 2000 omgeturnd tot een B & B met 28 kamers. Sinds 1 oktober jl. is het bedrijf overgenomen door Michel de Muijnck , zoon van de jongste van de 3 gebroeders, Adri. De eerstkomende tijd bijgestaan door de 3 gebroeders, zal hij het familiebedrijf voortzetten."

Je zal als eigenaar van een Bed & Breakfast maar opeens dit mannetje voor je neus zien staan.

We checken in, dumpen onze spullen op de kamer, verfrissen ons even en pakken dan de fiets om Vlissingen in te gaan. Vlissingen is een mooie stad met in het oude centrum leuke straatjes.

Een huis uit 1589 (had ik nog niet)

We brengen ook een bezoek aan het Maritiem Museum Vlissingen, waar veel aandacht is voor de geschiedenis van de West-Indisch Compagnie (de WIC) en Michiel de Ruyter. 

Marianne loodst ons over de woelige baren.

Na het bezoek aan het museum fietsen we naar het havenhoofd waar ik een medicinaal ijsje eet; uiteraard niet omdat ik het lekker vind maar om de zwelling van mijn bovenlip te doen verminderen.

Regelmatig varen er schepen van en naar Antwerpen voorbij. Eén van die schepen stoot opeens een enorme zwarte wolk uit. Is vast niet gezond.

Op het havenhoofd staat ook een standbeeld van Michiel de Ruyter.

Gouden les voor beeldhouwers: als je een beeld maakt van iemand dat komt te staan op een plek waar veel meeuwen zijn, geeft hem dan een hoed op.

We fietsen vervolgens nog even stukje langs de boulevard. Aan het einde is een breed strand

Daar staat ook een luchtorgel. Het bestaat uit een aantal "pijpen" met gaten er in die door de wind geluid maken.

Dan is het tijd om te gaan eten. We fietsen weer terug naar het oude centrum waar we op één van de terrasjes eten.

Dan is het tijd om weer terug te gaan naar onze Bed & Breakfast van de gebroeders De Muijnk. Terug in onze kamer bekijk ik mijn gezicht. Dat zag er vanochtend vroeg beter uit. Maar morgen weer een dag!

De gereden route van vandaag: Van Middelburg naar Vlissingen: 30,69 km

(Omdat ik in Middelburg was vergeten mijn Strava aan te zetten - foutje - een reconstructie van de route met hulp van Google Maps)

Klik hier voor de volgende dag.