Naar Middelburg

Woensdag 7 augustus 2024: Naar Middelburg

Vandaag fietsen we naar Middelburg. Daar kwamen we gisteren vandaan, dus dat lijkt niet erg efficiënt, maar Middelburg was gisteren startplaats en dient vannacht als overnachtingsplaats. We fietsen vandaag vanuit Vlissingen eerst naar Domburg, dan naar Veere, om te eindigen in Middelburg. Morgen - spoiler alert - fietsen we dan vanuit Middelburg naar Goes. Marianne heeft met hulp van de routerplanner op de site van de Fietsersbond een natuurroute uitgezocht, wel eentje met 'verplichte' stops onderweg bij een aantal adressen waar ik vermoed dat zich daar huizen bevinden met daarop jaartallen voor mijn huizenproject.

Als we ons melden in het ontbijtvertrek van onze Bed & Breakfast, zien we daar niet de jongeman die ons gisteren incheckte, maar een ouder iemand. Het is één van de drie oudere gebroeders De Muijnck, die junior bijstaan, precies zoals op de site van Booking vermeld staat (zie het verslag van gisteren). Hoewel niet bijzonder, is het een goed ontbijt. Niks mis mee, net zoals met de B&B. Ook daar is niks mee. Ze hebben zelfs een afgesloten hok om de fietsen te stallen.

Even na negen uur gaan we op pad. We fietsen Vlissingen uit en al snel rijden we over smalle landweggetjes tussen de akkerbouw met her en der een enkele zonnebloem (die overigens lang niet zo groot zijn als die van mij thuis; oké, dat laatste is niet waar.)

We zien ook een aantal bunkers uit de Tweede Wereldoorlog. In november 1944 is hier zwaar gevochten.

Bij een veldje waar het graan deels net gemaaid is stapt Marianne even af om een wetenschappelijk onderzoek van het graanveld te doen. Er zitten nog steeds boerengenen in haar.

We vervolgen onze weg en even verderop komen we langs het natuurgebied St Laurense Weihoek.

Bij een knooppuntenbord stoppen we om te kijken hoe we in Grijpskerke kunnen komen. Volgens mijn bronnen (de Wikipedia-site met rijksmonumenten in Walcheren) moet hier een huis uit 1589 zijn.

"Je staat hier." Ik blijf het elke keer wonderlijk vinden dat zo'n bord weet waar we zijn.

We fietsen door het dorp en zien daar op het dorpsplein bij de kerk een "Assiebak". Daar had ik eerlijk gezegd nog nooit van gehoord. Zo zie je maar weer, je leert elke dag wat nieuws.

De Assiebak in Grijpskerke 

Het door mij uitgezochte huis uit 1589 blijkt zich even buiten Grijpskerke te bevinden. Ik stap er af en maak een foto van het huis. Het blijkt in de steigers te staan.

Op de zijkant staan muurankers met het jaartal 1589

Als ik het huis fotografeer, realiseer ik me opeens dat het huis dat ik gisteren in Vlissingen fotografeerde ook uit het jaar 1589 stamt. Zo heb je een jaartal uit de zestiende eeuw nog niet en zo heb je het binnen twee dagen dubbel.

1589 in Vlissingen

Enfin, we rijden verder richting Domburg. Onderweg ziet Marianne een veldje met groenten. Zijn het boontjes of peultjes of iets anders? Dat moet ter plekke onderzocht worden. 

Mariannes oom had een (gepachte) boerderij waar Marianne als kind regelmatig logeerde, dus je zou verwachten dat ze deze groente wel zou kunnen identificeren, maar nee hoor. Hebben we dus weer niks aan. Lust u nog peultjes? 

Even verderop zien we een aantal kleurrijke velden. Die rode bloemen zijn klaprozen. Die herkennen we wel. Alleen, waarom zou je klaprozen kweken? Het zijn geen bloemen die je in een vaasje zet.

We rijden verder richting Domburg. Onderweg zien we veel velden met kleurrijke bloemen aan de rand,

Fietspaadje

In de verte een monument dat aangeeft dat hier tijdens de Tweede Wereldoorlog een Frans vliegtuig is neergestort, waarbij drie Fransen om het leven kwamen.

Marianne is dapper over een bruggetje gelopen om de bloemen langs het veld te fotograferen. Op de achtergrond het dorp Aagtekerke, wie kent het niet.

Bloemenzee aan de rand.

Tegen twaalf uur komen we in Domburg aan. Als ik zeg het is er druk, dan is dat een understatement. Er lopen heel veel toeristen, waarvan een aantal er de voorkeur aangeeft om midden op de weg te gaan lopen in plaats van op de stoep. Hier wreekt zich dat de fietsbel van Marianne stuk is. 

We zetten de fietsen aan de kant en op een terrasje nemen we een cappuccino en delen we een cheesecake. Deze blijkt wat kleiner te zijn dan we gehoopt hadden toen we de bestelling plaatsten. 

Ook al plaats ik de foto op het grootste formaat, de cheesecake blijft kleiner dan dat we gedacht hadden bij het bestellen.

We besluiten om een kijkje op het strand te nemen. Als we daar heen fietsen, zie ik opeens een huis met daarop het jaartal 1958 staan. Het jaar 1958 had ik nog niet. Naoorlogse huizen zijn meestal geen monument, dus is het meestal toeval als je zo'n huis ziet.

1958

Bij het strand aangekomen zetten we de fietsen aan de kant - in de hoop dat niemand onze spullen uit de fietstassen haalt - en lopen een stukje langs het strand. 

Domburg heeft langs de boardwalk allemaal strandhokjes staan. Zowel kleurrijke als witte huisjes. Dat ziet er wel leuk uit.

Eerlijk gezegd had ik mij nooit afgevraagd hoe die huisjes er van achteren uit zouden zien, maar dankzij deze foto van Marianne weet ik dat nu,

Het strand telt op meerdere plekken lange rijen palen. Het zijn paalhoofden. Ik citeer even de site van Zeeuwse Ankers: "Paalhoofden zijn vanzelfsprekend in Zeeland. De stranden zijn ondenkbaar zonder de enkele of dubbele palenrijen. Het zijn golfbrekers om afkalving van strand, duinreep of rivieroever tegen te gaan. Aan de Noordzeekust van Walcheren en Schouwen staan naar schatting bijna honderdduizend palen. Op Walcheren heette een slecht gebit ook wel een ‘(oud) paalhoofd’"

Marianne loopt er even naar toe om er van dichtbij wat foto's van te maken.

We lopen weer terug naar onze fietsen. Alle spullen zitten er gelukkig nog in en we vervolgen onze weg over een fietspad door het Berkenbos in de duinen richting Veere. Het is er heel druk. Veel Duitsers op fietsen. Het is af en toe bijna filefietsen.

We fietsen over de 'Duinweg Lage Duintjes'. Ik vermoed dat het hier wat minder klimmen is dan op de 'Duinweg Hoge Duintjes'.

Onderweg zien we een bordje dat naar een fietscafé wijst. Wij hebben ondertussen honger gekregen, dus hoppa, die kant op.

Marianne bestelt er een salade met een burrata. 

Ik hou het bij een pannenkoek met appel. Het is even zoeken naar de appelstukjes op mijn pannenkoek. Een gevalletje van Zeeuwse 'Ons bin zunig' vermoed ik.

Na de lunch fietsen we door naar Veere, waar we zo halverwege de middag aankomen. Veere is een oud havenstadje dat ergens in de dertiende eeuw is ontstaan. Het wordt vermeld in een oorkonde uit 1282 waarin gravin Beatrix - niet de moeder van onze koning maar de echtgenote van graaf Floris V -  een aantal bezittingen uit Veere verkrijgt. Willem-Alexander is overigens de 'Markies van Veere en Vlissingen' maar dat is nutteloze informatie, waarmee ik u niet lastig zal vallen. We zetten de fietsen ergens bij de haven.

Het Veerse Meer.

Veere barst van de leuke straatjes en oude huizen. We lopen er dan ook een behoorlijk tijdje rond.

Een huisje uit 1472. Als u door het linkerraam naar binnen kijkt, dan ziet u daar Marianne staan. Wat doet zij in dat huisje?

Een huis uit 1475, dat wil zeggen dat het huis al zo'n 550 jaar oud is

We zien ook een winkel met allerlei leuke dingen, onder andere een heel orkest, voor in huis. Oké, allemaal nutteloos maar wel leuk. Maar ja, we zijn op de fiets, dus we kunnen niets mee nemen.

We verlaten de winkel en lopen weer terug naar onze fietsen.

Onderweg zien we nog dit kunstwerk. 

Een soort Droste-effect

We hebben nog veel meer foto's van het fotogenieke Veere gemaakt, maar die zal ik hier niet allemaal plaatsen anders hebben we geen foto's meer over om vrienden en familie op dia-avonden te vervelen. Ik zal me daarom beperken tot nog twee foto's om te laten zien dat Marianne en ik een verschillend oog voor details hebben.

Zie hier een 'detailfoto' die Marianne heeft gemaakt.

En hier een 'detailfoto' die ik heb gemaakt.

Marianne ziet andere dingen dan ik. Enfin, het is op een gegeven moment hoog tijd om naar Middelburg te fietsen. Daar hebben we een kamer gereserveerd in hotel St Joris. Het zit sinds een jaar in het midden van Middelburg in een historisch gebouw uit 1582.

Hotel St Joris in een gebouw uit 1582 (heb ik al)

We hebben een kamer op de bovenste verdieping. De lift heeft er niet veel zin in. Die gaat heel laaaaangzaaaaam. Op een gegeven moment denken we zelfs dat we vastzitten, zo weinig beweging zit er in de lift, maar dan gaat hij toch weer omhoog. De kamer is niet zo groot. Wel zit er mooie badkamer met regendouche bij. We hebben een kamer aan de voorkant. Als je op het bed gaat staan, en je mobiel omhoog houdt dan kan je net een foto van het uitzicht maken.

Foto genomen vanuit ons raampje, staande op het bed.

Nadat we ons opgefrist hebben, is het tijd om de stad in te gaan op zoek naar een restaurant. Ook Middelburg is een stad met veel leuke straatjes en oude huizen.

Hoe geef je die planten allemaal water?

Het centrum, de plek waar veel van de restaurantjes zitten, blijkt een lawaaiige plek te zijn. Dat komt omdat er een kermis is. 

Zo zien de terrasjes er nog wel rustig uit, maar draai je om dan zie en hoor je dit.

 

Er gaan mensen vrijwillig in dit ding. Sterker nog, ze betalen er zelfs voor!

Na een tijdje rondgelopen te hebben, nemen we plaats op een terrasje in de buurt van een kinderattractie. Die is gelukkig wat minder lawaaiig.  

Marianne bestelt er een portie mosselen. Ze krijgt er windmolentje bij. Het dient om vliegen weg te jagen, zegt de vrouw van het tafeltje naast ons.

Het witte ding is het windmolentje

Na het eten is het tijd om terug te lopen naar ons hotel. Voor het hotel staat een fontein. Net als Marianne die wil fotograferen, stopt hij er mee. Net te laat is ze.

Net als Marianne de fontein wil fotograferen, houdt hij er mee op.

Deze foto is de volgende morgen genomen. Toen stond de fontein weer aan.

In het hotel laten we de lift maar links liggen en gaan we met de trap omhoog. Gaat vast veel sneller. Is bovendien ook goed voor de hersens zou professor Eric Scherder zeggen. Als we op onze kamer het licht aandoen, valt het ons op dat het een speciale lamp is.

Het lijkt wel een soort zonnestelsel.

Dan zit de dag er weer op. Morgen weer een nieuwe dag.

De gereden route van vandaag: Van Vlissingen via Domburg en Veere naar Middelburg : 51,68 km

Klik hier voor de volgende dag.